Od siedmiu do dziesięciu tysięcy kosteczek materiału na metr kwadratowy zużyto przy tworzeniu mozaiki przedstawiającej Chrystusa Pantokratora, którą założono w bydgoskim kościele św. Jadwigi Królowej. Całość ma prawie pięćdziesiąt metrów kwadratowych.
Obraz jest nawiązaniem do Zbawiciela, Króla Wszechświata, którego wizerunek znalazł się na ikonie z okazji Roku Wiary. – Ta najgłębsza z technik ściennych, preferowana przez nas w myśleniu o wnętrzu sakralnym, wprowadza obserwatora w inny świat, inną rzeczywistość – powiedział historyk sztuki Janusz Sobczyk z Ars Antiqua.
To właśnie jego firma z siedzibą w Koniku Nowym była wykonawcą wyjątkowego dzieła. – Najstarsze weneckie manufaktury, w których się zaopatrujemy, wytwarzają materiał, tzw. smaltę, w kilku tysiącach kolorów. Dlatego jesteśmy w stanie zrealizować każdy projekt. O trwałości tej techniki świadczą stworzone przed wiekami mozaiki Wenecji, Rawenny czy Rzymu – dodał Janusz Sobczyk.
Zanim pomysł został zrealizowany, trzeba było poświęcić wiele czasu na przygotowania, analizy, które doprowadziły do ostatecznego wyboru realizatora i tematyki. – Gdy zostałem proboszczem tej parafii, było dla mnie czymś zupełnie jasnym, że staje przede mną nie tylko zadanie duszpasterskiego budowania wspólnoty, ale również kontynuacji materialnego dzieła rozpoczętego przez mojego poprzednika ks. kanonika Stanisława Woźniaka. Projekt wystroju kościoła wykonała s. Maristella ze zgromadzenia Uczennic Boskiego Mistrza z Warszawy, która jest architektem wnętrz sakralnych. – Zależało mi bardzo, aby przestrzeń naszej świątyni jeszcze bardziej skupiała na modlitwie tych, którzy ją nawiedzą – dodał proboszcz parafii św. Jadwigi Królowej w Bydgoszczy.
Podobny wizerunek został uwieczniony na ścianie seminarium duchownego w Siedlcach. Ten, który mogą podziwiać mieszkańcy Bydgoszczy, przeszedł pewne modyfikacje. W centrum mozaiki w kościele św. Jadwigi Królowej znalazła się postać Chrystusa ujęta frontalnie w geście błogosławieństwa. W całej przestrzeni mozaiki uwidaczniają się trzy łuki. Pierwszy – okalający postać Chrystusa, przechodzący w koło z inskrypcją, symbolizuje bóstwo Jezusa Chrystusa. Drugi – to łuk tęczy symbolizujący nowe przymierze z człowiekiem, zawarte przez Pana Boga po potopie. I trzeci, najniższy i najskromniejszy, to niejako portal – brama. Ma ona na celu podkreślenie rangi kapłaństwa nadanego przez samego Jezusa Chrystusa, a wpisanego w tradycję żywego Kościoła.
Tekst: KJ
Zdjęcia: MJ
