„Człowiek w poszukiwaniu sensu – wokół logoterapii Victora Frankla” – to tytuł wykładu, który w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Bydgoskiej wygłosiła prof. Zofia Konaszkiewicz.
„To pomysł na rozwiązanie wielu współczesnych problemów życiowych” – tak o pojęciu logoterapii wprowadzonym przez austriackiego psychiatrę, psychoterapeutę, doktora filozofii, więźnia obozów koncentracyjnych, powiedziała prelegentka.
Logoterapia to termin określający wprowadzoną przez Frankla metodę psychoterapii, skupiającej się na umożliwieniu poznania i akceptacji siebie, swojego znaczenia jako części pewnej całości, w tym realnego świata, w którym człowiek musi żyć oraz funkcjonować. – To jest koncepcja, która nie narodziła się za biurkiem. Ona wyszła z życia i ratowała człowieka. Viktor Frankl potrafił odrzucić całą wojenną otoczkę i zastosować potem doświadczenia w swojej terapii. Ważne, by zrezygnować z tego całego kontekstu psychiatryczno-psychologicznego i zastosować te wskazówki do wychowania – powiedziała prof. Zofia Konaszkiewicz.
Profesor zwróciła uwagę m.in. na pojęcie wolności, ale rozumianej w absolutnym połączeniu z odpowiedzialnością. Wskazała również na trzy rodzaje wartości wymieniane przez Viktora Frankla: twórcze, przeżyć i postaw. Podczas wykładu pojawiło się także pojęcie samotransendencji.
Podejście Viktora Frankla określane jest jako trzecia szkoła wiedeńska (pierwsza był freudowska, druga adlerowska). Pod pojęciem logoterapii należy mieć na względzie to, że podstawę satysfakcji z życia stanowi odpowiednie rozpoznanie stojących przed człowiekiem zadań i ich realizacja. Dzielą się one na trzy typy: pracę oraz dokonywanie osiągnięć; doświadczanie dobra, prawdy, piękna oraz pozytywnych uczuć względem innych ludzi, w szczególności miłości, oraz dzielne znoszenie nieuniknionego cierpienia.
Szersza relacja w Przewodniku Katolickim.
Zofia Konaszkiewicz jest profesorem zwyczajnym, doktorem habilitowanym, byłym kierownikiem Katedry Edukacji Muzycznej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Przez wiele lat była także kierownikiem Międzywydziałowego Studium Pedagogicznego w tejże Uczelni.
Ukończyła studia w zakresie psychologii na Uniwersytecie Warszawskim, a także w zakresie wychowania muzycznego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Na Uniwersytecie Warszawskim studiowała także pedagogikę i odbyła studia doktoranckie z tego zakresu. Stopień doktora i doktora habilitowanego uzyskała na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tytuł naukowy profesora uzyskała w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk.
Pracowała także w Akademii Pedagogiki Specjalnej. Była kierownikiem Katedry Terapii przez Sztukę. Wykłada także na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie.
Ma w swoim dorobku wiele książek i artykułów naukowych z zakresu szeroko rozumianej pedagogiki muzycznej. Głównymi kierunkami zainteresowań naukowych są: psychopedagogiczne podstawy kształcenia artystów ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień osobowości; psychopedagogiczne podstawy kształcenia nauczycieli artystów; wychowawcze i terapeutyczne funkcje muzyki w odniesieniu do osób na różnych etapach rozwojowych; psychopedagogiczne uwarunkowania zawodu artysty baletu. Innym obszarem zainteresowań naukowych są problemy wychowania chrześcijańskiego.
Prowadzi także działalność artystyczną – muzyczną i literacką. Pod pseudonimem Zofia Jasnota napisała 190 pieśni religijnych, między innymi: Matka, która wszystko rozumie, Zbawienie przyszło przez krzyż. Pod tym samym pseudonimem publikowała książki i wiersze religijne dla dzieci.
Kolejny wykład odbędzie się 18 czerwca o godz. 19. Gościem biskupa ordynariusza Jana Tyrawy i bydgoskiego seminarium będzie dr hab. Janusz Sytnik-Czetwertyński, pracownik Instytutu Filozofii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.
Tekst: Marcin Jarzembowski
Zdjęcie: Marcin Jarzembowski, kl. Albert Grudzka, kl. Robert Woźny
