Przewielebni Księża!
Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego!
Kochani Diecezjanie!
Boże Narodzenie – tak jak w ubiegłym roku – przeżywamy w trudnym czasie, ponieważ wokół nas wciąż toczą się wojny. W Betlejem w Ziemi Świętej w związku z konfliktem palestyńsko-izraelskim odwołano praktycznie wszystkie uroczystości związane z obchodami świąt, a na Ukrainie – po ludzku – nie widać nadziei na zakończenie barbarzyńskiej napaści. Pomimo ogromnego bólu oraz cierpienia, wszędzie tam rodzi się Chrystus, który przynosi miłość, nadzieję i pokój. Przede wszystkim ten pokój w sercach, o który trzeba nam wciąż prosić Bożą Dziecinę.
Spotykając się z najbliższymi, których bardzo kochamy, jak i tymi, co cierpią ubóstwo, pamiętajmy o przesłaniu, jakie niosą Święta Bożego Narodzenia. Zadajmy sobie pytania, jakie postawił niegdyś Ojciec Święty Franciszek: „Czym jest Boże Narodzenie? Czy to tylko choinka? Figurka dziecka, obok którego stoją kobieta i mężczyzna?”. Odpowiedzmy za papieżem, z przekonaniem naszego serca, że „to są narodziny Jezusa”.
A On ma wspaniałe drogi przyjścia do człowieka. Urodził się jak każdy z nas, zwyczajnie i to jeszcze w ubóstwie, zimnie i stajence. Jezus przychodzi jako dziecko Boga, przy którym możemy czuć się bezpiecznie. Pragnie, byśmy się Jego nie bali, ale byli pełni zachwytu z tego, że jest tu i teraz. Niech wypełni nasze serca miłością, pokojem, dobrocią, sprawiedliwością, błogosławi, czyli daje szczęście. On wciąż przychodzi – tylko w to uwierzmy!
Myśląc o Bożym Narodzeniu, zatrzymajmy się nad hasłem roku duszpasterskiego – „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. Tutaj chciałbym zwrócić uwagę na to, że jedną z najważniejszych idei, jaka wskazała na wkład Soboru Watykańskiego II w życie Kościoła, było właśnie słowo „uczestnictwo”, „participatio”. Oznacza to, że wszyscy wierzący są powołani do odgrywania aktywnej roli we wspólnotach chrześcijańskich. Bez nich Kościół byłby pusty i smutny. Dlatego – Kochani Diecezjanie – zachęcam Was do odwagi, poszukiwania swojej drogi, odkrywania poszczególnych charyzmatów, rozsmakowania się w nich i odważnego świadectwa. Także tu wszędzie rodzi się Chrystus, którego nieśmy dalej – zwłaszcza pogubionym, czy zbuntowanym. Nie ma lepszej drogi dotarcia, jak poprzez świadectwo. Nie bójmy się! Jezus nam pomoże, tylko Mu zaufajmy!
W tym miejscu pragnę podziękować duszpasterzom, osobom konsekrowanym oraz świeckim, którzy w ostatnim roku duszpasterskim zaangażowali się w szeroko rozumianą ewangelizację. Dziękuję za wytrwałość w wierze, obronę wartości chrześcijańskich, trwanie przy Bogu i troskę o Kościół.
Za chwilę rozpocznie się także czas odwiedzin duszpasterskich, czyli popularna kolęda. To okazja, by porozmawiać o uczestnictwie i wspólnym budowaniu Kościoła Bydgoskiego, który będzie za chwilę świętował 20-lecie swego istnienia. Pragnąc być blisko Was, odwiedzę osobiście kilka wiejskich parafii, pukając do Waszych drzwi, aby z troską wsłuchiwać się w Wasze sprawy i prosić dla Was o błogosławieństwo Narodzonego Jezusa.
Z pozdrowieniami i błogosławieństwem dla Kapłanów, Osób Życia Konsekrowanego i Wszystkich Wspólnot Parafialnych
+ Wasz biskup Krzysztof
24.12.2023
