07.12.2024
Księża Franciszek Łącki i Baltazar Miaskowski to proboszczowie parafii św. Mikołaja w Bydgoszczy, których upamiętnia tablica, mówiąca o tym, że zostali oni biskupami pomocniczymi we Włocławku.
Poświęcił ją – w dniu odpustu parafii w Starym Fordonie 6 grudnia – biskup Krzysztof Wętkowski. Ordynariusz diecezji włocławskiej byli z proboszczem ks. kanonikiem Karolem Glesmerem jej fundatorami. – Chrystus otwiera nam oczy, byśmy potrafili widzieć to, czego często nie dostrzegamy – mówił bp Wętkowski, nawiązując do Ewangelii i życia św. Mikołaja. – W tym znaczeniu jest on człowiekiem, który może być dla nas patronem. To jest postać nie taka, którą przynosi nam – albo zmienia niestety – współczesna kultura. Musimy widzieć człowieka silnego wiarą, który stąpa po ziemi i widzi biedę nie tylko materialną, ale duchową – podkreślił.
Biskup Wętkowski przypomniał, że diecezja bydgoska, który liczy sobie dwadzieścia lat, wędrowała w tym roku do swoich korzeni. – Pewnie wielu z was było w Gnieźnie, Pelplinie, Kołobrzegu – i to jest piękne. Natomiast gdybyśmy chcieli sięgnąć do źródeł tego miejsca, gdzie jesteśmy – tutaj w Fordonie – to musimy sobie uświadomić, że te tereny do XVIII wieku, a nawet dłużej przynależały do diecezji włocławskiej od początku chrześcijaństwa. Nic dziwnego, że z tej świątyni zostali wezwani do posługi biskupów pomocniczych wasi proboszczowie – mówił.
Ordynariusz przypomniał dwa fragmenty z płyt, jakie są umieszczone we Włocławku w Kaplicy św. Kazimierza, którą fundowali wspominani dwaj biskupi. „Odbył studia, przygotował się do posługi, został biskupem” – mówił bp Wętkowski, nawiązując do postaci kapłana Franciszka Łąckiego. „Ze względu na wyjątkową wiedzę, umiejętności krasomówcze, nieporównywalną elegancję stylu oraz uczciwość w postępowaniu, pobożność względem Bożego Kościoła oraz nieskazitelność życia, ów wielki biskup najpierw został podniesiony do godności archidiakona, a później sufragana włocławskiego. Zmarł w wieku 55 lat, w roku 1617” – cytował. – Natomiast o drugim z proboszczów i biskupów – Baltazarze Miaskowskim – jest na tej tablicy napisane: „Mąż o wyjątkowej pobożności, wiedzy i nieskazitelności życia, szlachetnych obyczajach, łagodnym usposobieniu, z którego zdaniem się każdy liczył, nad obroną nienaruszalności spraw Kościoła i jego nauk wiernie czuwający”. Bardzo dziękuję księdzu proboszczowi za tę inicjatywę, by w miejscu, z którego pochodzili ci dwaj mężowie Boży, przypomnieć o nich – powiedział bp Krzysztof Wętkowski.
Ksiądz Franciszek Łącki pochodził z diecezji krakowskiej. Studiował w Bolonii (1587), gdzie został doktorem. Wyświęcony przez biskupa włocławskiego Hieronima Rozdrażewskiego na subdiakona w 1589 roku, z prawem do archidiakonatu pomorskiego. W 1584 roku ks. Łącki został diakonem, a w 1597 proboszczem parafii w Fordonie. 24 sierpnia 1598 roku konsekrowany w katedrze włocławskiej przez biskupa Rozdrażewskiego na sufragana, został biskupem margaryteńskim. Otrzymał kanonię w Kruszwicy. Zobowiązany złożonymi ślubami, udał się do Krakowa na grób św. Stanisława. W drodze, w Zwoleniu, poświęcił szpitalny kościół św. Ducha, a dzień później kościół w Suchej. 8 lipca 1599 roku konsekrował kościół karmelitów w Bydgoszczy. Aktywność biskupa sufragana była bardzo duża. Konsekrował kościoły w Solcu (dziś Kujawskim) i Inowrocławiu. 23 stycznia 1604 roku w kościele św. Jakuba w Oliwie wkładał na głowę tamtejszemu opatowi Dawidowi Konarskiemu mitrę biskupią udzieloną przez papieża. Sufragan Franciszek Łącki podczas służby Bożej odwiedzał liczne parafie, m.in. asystował prymasowi Baranowskiemu w konsekracji Jana Kuczborskiego. Zmarł we Włocławku 19 stycznia 1617 w 55. roku życia.
Ksiądz Baltazar Miaskowski vel Miastkowski swoją naukę rozpoczął na Akademii Krakowskiej, którą kontynuował w Rzymie, osiągając tytuł doktora teologii. 1 kwietnia 1593 roku wprowadzony przez biskupa Hieronima Rozdrażewskiego do kapituły włocławskiej na kanonika. Od 1597 roku proboszcz parafii w Fordonie. Pozostawił po sobie murowany kościół św. Mikołaja (ok. 1600). 26 listopada 1598 roku został archidiakonem pomorskim. Pełnił rolę kaznodziei katedralnego. Z racji słabego zdrowia zrzekł się prelatury. Po śmierci biskupa Rozdrażewskiego (1613) razem z sufraganem Łąckim udał się do Pragi w sprawach testamentowych. Od 1614 roku pełnił rolę kanclerza katedry włocławskiej. Biskup Wołucki naznaczył ks. Baltazara Miastkowskiego sufraganem i biskupem margaryteńskim 14 marca 1617 roku. Konsekrowany w Warszawie podczas sejmu w kościele bernardynów 18 marca 1618 roku. W zapisie testamentowym poczynił donację na żaków szkolnych, którzy przygotowywali się do seminarium. Wsparł również dochody katedry oraz ubogich ze szpitala św. Witalisa. Zmarł 19 kwietnia 1632 roku w wieku ok. 70 lat.
Biuro Prasowe Diecezji Bydgoskiej
Marcin Jarzembowski
Zdjęcia: Jerzy Rusiniak
