Zmarł ojciec Zdzisław Pałubicki SJ, znany kaliski jezuita i misjonarz, krzewiciel Miłosierdzia Bożego.
Urodził się 11 maja 1935 r. w Liniewie, pow. Kościerzyna, w wielodzietnej rodzinie Józefa i Gertrudy z domu Kulas. Posiadał liczne rodzeństwo. Bratem zakonnym w Towarzystwie Jezusowym był jego młodszy o rok brat Tadeusz Pałubicki, zmarły w 2012 roku.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1949 roku rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w Kościerzynie. Po przeprowadzce z rodzicami do Nakła nad Notecią, kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Nakle. Po zdaniu matury w 1953 roku wstąpił do Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Gnieźnie i tam dnia 23 maja 1959 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Po rocznej pracy w parafii został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego przez ówczesnego prowincjała ojca Stanisława Wawryna SJ.
Nowicjat w Kaliszu rozpoczął 3 października 1960 roku pod kierunkiem o. Stefana Miecznikowskiego SJ. Podczas drugiego roku nowicjatu (1961-1962) pełnił obowiązki odpowiedzialnego za Niższe Seminarium Duchowne, które w ukryciu prowadzili jezuici. W latach 1962-1964 uzupełniał studia z zakresu filozofii w Krakowie i tam dnia 11 października 1962 roku, podczas Mszy św. celebrowanej przez ówczesnego rektora kolegium o. Stanisława Leśniaka SJ, złożył swoje pierwsze śluby zakonne. W latach 1964-1965 studiował w Warszawie teologię mieszkając w kolegium przy ul. Rakowieckiej, a jednocześnie był promotorem powołań. W latach 1965-1966 przynależał do wspólnoty w Gdyni i w tamtejszej parafii uczył religii oraz pełnił obowiązki promotora powołań. W tym czasie był także misjonarzem ludowym. W kolejnych latach (1966-1970) kontynuował prowadzenie misji ludowych i odpowiadał za promocję powołań mieszkając w Warszawie we wspólnocie przy ul. Świętojańskiej.
Trzecią probację odbył w latach 1970-1971 w Czechowicach Dziedzicach pod kierunkiem o. Edwarda Bulandy SJ. Po jej ukończeniu powrócił do Warszawy na ul. Świętojańską jako promotor powołań, spowiednik i misjonarz ludowy. W 1972 roku przeprowadził się do Poznania pracując jako misjonarz ludowy, promotor powołań i rekolekcjonista. W latach 1980-1981 przynależał do wspólnoty w Łodzi przy ul. Sienkiewicza, a w latach 1981-1982 ponownie mieszkał w Poznaniu, by w krótkim czasie osiąść na dłużej w Warszawie, w latach 1982-1986 we wspólnocie przy ul. Świętojańskiej, a w latach 1986-1992 we wspólnocie przy ul. Narbutta, gdzie obok pracy misyjnej pomagał w parafii św. Szczepana.
Od 1992 r. przynależał do wspólnoty w Kaliszu. Pracował tam w naszym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, wyjeżdżał z misjami ludowymi oraz zajmował się szerzeniem kultu św. Andrzeja Boboli i kultu Miłosierdzia Bożego. W roku 2006, decyzją przełożonych zaprzestał wędrówek misyjnych i zajął się głównie promocją w internecie kultu Miłosierdzia Bożego.
Przez ponad 40 lat podróży misyjnych, zarówno na terenie Polski jak i poza jej granicami, dał się poznać jako dynamiczny kaznodzieja i rekolekcjonista docierający zarówno do najstarszych jak i do najmłodszych słuchaczy jego kazań. Swoją pracą misyjną wniósł duży wkład w rozwój nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa, spopularyzował sylwetkę św. Andrzeja Boboli oraz rozwinął kult Miłosierdzia Bożego w wielu parafiach. Był Honorowym Obywatelem Miasta Nakło nad Notecią.
Zmarł w Kaliszu dnia 15 lutego 2019 roku we wspomnienie bł. ks. Michała Sopoćko.
źródło: www.jezuici.pl
