Biskup ordynariusz Jan Tyrawa dokonał w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny pierwszej w historii diecezji konsekracji wdowy. Uroczystości odbyły się 8 września w bydgoskiej katedrze.
„Wdowy, składając – według zatwierdzonego obrzędu liturgicznego – wieczysty ślub czystości, przeżywanej jako znak Królestwa Bożego, konsekrują swój stan życia, aby poświęcić się modlitwie i służbie Kościołowi” – czytamy w adhortacji św. Jana Pawła II „Vita consecrata” o życiu zakonnym poświęconym Bogu.
Do konsekracji można dopuszczać wdowy, które ważnie zawarły sakrament małżeństwa, nie żyły publicznie w związku niesakramentalnym, według ogólnej opinii przez swój wiek, roztropność i obyczaje dają zapewnienie, że wytrwają w życiu czystym oraz poświęconym służbie Kościołowi i bliźnim i zostały dopuszczone do konsekracji przez biskupa diecezjalnego.
Konsekrowana wdowa – Małgorzata Wesołowska OVd – mieszka i angażuje się na co dzień w parafii św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Bydgoszczy.
„Czy chcesz żyć ewangelicznie ślubami ubóstwa, czystości i posłuszeństwa stosownie do twego stanu życia?” – pytał pasterz diecezji. – Po śmierci męża zrozumiałam, że to nie koniec mojego powołania. Zrozumiałam, co znaczy owo pragnienie całkowitego oddania się Jezusowi, poświęcenia się Bogu na wyłączność. Na modlitwach i prywatnych rekolekcjach w pustelni u Mniszek Kamedułek, z pomocą kapłanów, Bóg odkrył przede mną drogę, na której czeka na mnie jako Oblubieniec. To droga konsekrowanej wdowy, wdowy franciszkanki, która ma żyć tylko dla Niego i Jego Kościoła. Poślubiając Niebieskiego Oblubieńca mam w modlitwie i pokucie, w ubóstwie i dozgonnej czystości, w posłuszeństwie biskupowi i Kościołowi przeżyć resztę mojego życia, aby po mej śmierci złączyć się z Jezusem i ziemskim małżonkiem w wieczności – powiedziała wdowa.
Wdowy konsekrowane prowadzą indywidualny tryb życia w świecie, nie podlegając żadnym strukturom życia wspólnotowego. Wspólnotą, w której realizują swoją misję, jest Kościół diecezjalny. Zgodnie ze swym stanem i otrzymanymi charyzmatami powinny oddawać się pokucie, dziełom miłosierdzia oraz apostolstwu.
