„Sytuacja pandemii, w której się znaleźliśmy, objawiła i obnażyła cechy indywidualizmu, zwłaszcza utylitaryzmu, gdzie wszystko zostaje zredukowane do konsumizmu, używania” – mówił biskup ordynariusz Jan Tyrawa z okazji 75. rocznicy konsekracji kościoła św. Antoniego z Padwy, przestrzegając, że w świecie sensu i celu życia się nie znajdzie.
W świątyni na Czyżkówku modlili się kapłani oraz w ograniczonej ilości wierni. – Przed ołtarz sprowadza nas rocznica konsekracji, czyli szczególnego, sakralnego przeznaczenia. Przez konsekrację oddajemy coś samemu Bogu, by tym dysponował. Konsekrowane rzeczy – jak ołtarz, jak kościół, jak kielich do sprawowania eucharystycznej Ofiary, mają służyć dla naszego zbawienia – mówił bp Jan Tyrawa, wyrażając wdzięczność za twórców tego miejsca.
HOMILIA
Początki parafii i kościoła św. Antoniego z Padwy są związane ze wspólnotą Świętej Trójcy, w obrębie której znajdowało się wówczas Czyżkówko. Dzięki staraniom ks. Jana Płotki, jednego z proboszczów w okresie międzywojennym, w 1923 roku doszło do zakupu parceli oraz posesji, którą zamieniono na prowizoryczną kaplicę. Stało się to możliwe dzięki mieszkańcom ubogiego Czyżkówka i okolicznych wiosek, którzy dobrowolnie opodatkowali się i sukcesywnie przekazywali ofiary do kasy kościelnej. Zakupiony obiekt mieścił się przy ul. Koronowskiej 5. Pierwszymi przewodnikami formującej się wspólnoty byli księża: Staszak, Banaszak, Hoffmann i Baranowski. Działali oni od 1924 do 1932 roku. Dzięki ich zaangażowaniu, które miało znamiona służby i ofiarności misyjnej, powstały m.in. bractwa różańcowe matek i ojców, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, chór parafialny.
Ważną datą był lipiec 1933 roku. Wtedy to została utworzona osobna parafia św. Antoniego z Padwy. Prace przy budowie świątyni rozpoczęto w 1936 roku. Kościół w stanie surowym był gotowy już w 1939 roku. Od 1940 roku w charakterze stałych duszpasterzy zamieszkiwali przy kaplicy kolejno księża: Franciszek Domiński, Leon Dachtera i Bernard Polzin. Dzięki interwencji tego ostatniego udało się zapobiec bolesnej decyzji nazistowskiej rady miejskiej o rozebraniu murów świątyni, a powstający obiekt wydzierżawiono firmie niemieckiej jako magazyn.
Krótko po zakończeniu drugiej wojny światowej, 15 maja 1945 roku, władza duchowna mianuje nowego proboszcza – ks. kanonika Czesława Spychalskiego. 1 grudnia 1945 roku do parafii przybył kardynał August Hlond, który 2 grudnia konsekrował nowy kościół. 25 września 1951 roku Prymas Tysiąclecia Stefan kardynał Wyszyński uroczyście poświęcił organy i ołtarz główny, którego podstawowym elementem jest figura św. Antoniego z dzieciątkiem Jezus oraz rodzice z dzieckiem uzdrowionym przez świętego.
Z początkiem sierpnia 1972 roku nowym proboszczem parafii został ks. Tadeusz Leśniewicz. W 1984 zastąpił go ks. Bogusław Kühn. Od 1989 roku proboszczem parafii był ks. kanonik Jan Graczyk. Od 1 lipca 2013 roku posługę tę pełni ks. Janusz Konysz, moderator diecezjalny Domowego Kościoła. – Kiedy 75 lat przybył tutaj prymas August kardynał Hlond, ta świątynia była wypełniona po brzegi. Ludzie byli spragnieni tego miejsca, w którym mogą się uświęcać. Marzyło mi się, żebyśmy mogli również tak uroczyście obchodzić 75-lecie. Czas pandemii nie pozwala nam gromadzić się tak licznie, ale tym bardziej jesteśmy wdzięczni za twoją obecność, pasterskie słowo i nasze umacnianie w słowie Bożym. W tym, byśmy przychodzili tutaj się uświęcać. Byśmy przyprowadzali też innych. I to chcemy tobie obiecać – mówił ks. Janusz Konysz, dziękując biskupowi za obecność i przewodniczenie modlitwie.
W ostatnim czasie wzmocniono fundamenty kościoła, położono nowe poszycie dachowe oraz otynkowano wieżę, na której zainstalowano zegar. Prace remontowo-budowlane idą w kierunku realizacji pierwotnego zamysłu architektonicznego kościoła, wykonanego przez wybitnego architekta Stefana Cybichowskiego. Poza tym powołano na nowo do życia chór parafialny, scholę dziecięco-młodzieżową, Duszpasterstwo Młodzieży „Synaj”. Parafia od kilku lat organizuje w wymiarze diecezjalnym cykliczne katechezy biblijne. W 2018 roku powstało także przedszkole parafialne. Od 2019 roku kościół posiada relikwie patrona wspólnoty św. Antoniego z Padwy.
Od ponad 28 lat posługę wśród ubogich pełnią w parafii Albertynki, które zamieszkały w poprzedniej plebanii. Siostry prowadzą Centrum Pomocy św. Brata Alberta, w którym znalazły się m.in. stołówka, gabinety psychologa, lekarza, czytelnia, pokoje interwencyjne dla podejmujących drogę wychodzenia z bezdomności.
Więcej w Przewodniku Katolickim.
Tekst: Marcin Jarzembowski
Zdjęcia: Wiesław Kajdasz
